Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Σε μία μακροχρόνια σχέση είναι δύσκολο να αποφύγουμε τη ρουτίνα και να διατηρήσουμε το ενδιαφέρον μας… Διότι η σχέση αυτή είναι ένας ζωντανός οργανισμός – όσο τη φροντίζεις και την ανανεώνεις εσωτερικά τόσο περισσότερο την συντηρείς ζεστή και λειτουργική. Κατά συνέπεια θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε μία σχέση δεν πρέπει να προσπαθεί μόνο ένας, οφείλουν να κάνουν προσπάθεια και να συμμετέχουν και οι δύο πλευρές, οι δύο σύντροφοι. Πρέπει δηλαδή να καταβάλλεται αμοιβαία προσπάθεια ώστε να ισχυροποιείται και να έχει διάρκεια μέσα στο χρόνο.

Υπάρχουν κάποια βήματα – τα οποία ναι μεν ακούγονται εύκολα αλλά από την άλλη δύσκολα γίνονται πράξη…- που είναι ιδιαίτερα βοηθητικά για την πορεία της σχέσης εφόσον τηρούνται όμως και από τους δύο συντρόφους.

Πρώτον, η Εμπιστοσύνη, είναι το Α και το Ω μέσα σε μία σχέση. Αν ένα βασικό χαρακτηριστικό της σχέσης είναι η αγάπη το επόμενο εξίσου σημαντικό είναι να εμπιστεύεσαι τον σύντροφό σου. Χωρίς αυτά τα δύο χαρακτηριστικά δεν μπορεί να υπάρξει υγιής σχέση. Το να έχω εμπιστοσύνη σημαίνει ότι αφήνω τον άλλον να αναπνεύσει, να μην φοβάται να πει τη γνώμη του, να μην φοβάται να είναι ο εαυτός του.

Δεύτερον, δεν πρέπει να έχουμε ως στόχο να αλλάξουμε τον σύντροφό μας –άλλωστε, ούτε και εμείς θα δεχόμασταν να μας αλλάξουν-  αλλά να τον Αποδεχτούμε έτσι όπως είναι με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Δεν χρειάζεται να ασκούμε κριτική σε αυτά που κάνει ο σύντροφός μας μόνο και μόνο επειδή δεν μας αρέσουν, γι’ αυτόν μπορεί να είναι σωστά και για μας λάθος. Και οι δύο απόψεις πρέπει να είναι αποδεχτές…! Σε μία σχέση και οι δύο πλευρές ζητούν τον θαυμασμό, την αγάπη και όχι την κριτική, την γκρίνια και την επίπληξη.

 Τρίτον, οφείλουμε μέσα στη σχέση να έχουμε και τον Προσωπικό μας Χώρο και Χρόνο για να καλύπτουμε τις δικές μας ανάγκες. Οι υποχρεώσεις δεν τελειώνουν, επομένως δεν πρέπει να νιώθουμε τύψεις επειδή κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας (π.χ. πάμε γυμναστήριο, πάμε μία βόλτα με τους φίλους κλπ). Το ότι κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν δεν σημαίνει ότι παραμελούμε τον σύντροφό μας ή ότι δεν τον αγαπάμε.

Τέταρτον, δεν χρειάζεται να είμαστε Εγωιστές, ας ζητάμε συγνώμη όταν κάπου είμαστε λάθος. Πάντα μέσα σε μία σχέση θεωρούμε ότι για όλα φταίει ο άλλος… Μήπως, όμως έχουμε και μείς μερίδιο ευθύνης…; Εννοείται πως ναι! Ας διώξουμε τον εγωισμό και ας βάλουμε την πρωτοβουλία σε δράση… Μην μένουμε παθητικοί, δεν θα ωφελήσει κάπου αυτό, ας πλησιάσουμε με χαμόγελο στα χείλη τον σύντροφο και ας του πούμε: «Συγνώμη… έχεις δίκιο, έκανα λάθος!». Το μόνο σίγουρο είναι πως παρόμοια συμπεριφορά θα δεχτούμε και από τον ίδιο…

Τέλος, μην κρατάμε τα συναισθήματά μας, ας τα εκφράσουμε. Δεν χρειάζεται να κρατάμε κακίες, ότι μας ενοχλεί πρέπει να το συζητάμε για να βρεθεί κάποια λύση. Επίσης, γιατί να έχουμε κρατήματα; Η ζωή είναι μικρή ας πούμε μία καλή κουβέντα στον άνθρωπο που αγαπάμε, ας δείξουμε ότι τον νοιαζόμαστε και ότι τον υπολογίζουμε…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στην Αθήνα, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Η εφηβεία είναι μία περίοδος που οι νέοι διέπονται από πολλές ανησυχίες και άγχη. Μία από αυτές είναι και το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης. Τους απασχολεί πάρα πολύ πως νιώθουν οι ίδιοι με αυτή και πως φαίνονται στους τρίτους. Μάλιστα, αρκετές φορές συμβαίνει να έχουν διαστρεβλωμένη εικόνα από αυτή που ισχύει στην πραγματικότητα. Αυτό έχει να κάνει με την αυτοεκτίμησή που έχουν, δηλαδή ποια είναι τα πρότυπα τους και ποια κριτήρια έχουν υιοθετήσει μεγαλώνοντας.

Όμως, σημασία έχει πώς αισθάνονται οι ίδιοι αντικρίζοντας το είδωλο τους στον καθρέφτη. Πρέπει να παρατηρήσουν αν η αίσθηση που έχουν για τον εαυτό τους ταιριάζει με τα λεγόμενα των περίγυρο τους. Αν παρατηρήσουν πως είναι διαφορετικά, τότε θα πρέπει να εξετάσουν αν  οι προσδοκίες τους είναι ρεαλιστικές για την εξωτερική τους εμφάνιση. Σε αυτή την ηλικία επηρεάζονται με τα πρότυπα που προβάλλονται σε ΜΜΕ και σε social media, που συνήθως είναι φωτογραφίες καλαίσθητες αλλά επεξεργασμένες στην τελειότερη εικόνα. Πολύ συχνά θα υποστηρίξει ένα όμορφο αγόρι «Η μύτη μου είναι χάλια… ντρέπομαι πολύ για αυτή. Μακάρι να είχα τη μύτη του Τάδε μοντέλου» ή ένα αδύνατο κορίτσι θα πει «Θεέ μου, πως πάχυνα έτσι. Μακάρι να ήμουν σαν την Τάδε ηθοποιό».

Προσοχή σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει ο κίνδυνος να παγιδευτούν σε έναν τρόπο ζωής         που μπορεί να θέσουν την ζωής τους σε καταστάσεις καταστροφικές τόσο για την υγεία τους όσο και για την ψυχολογία τους. Για παράδειγμα, αν τους δημιουργηθεί η εμμονή πως στερούνται ομορφιάς, η διάθεση τους θα είναι μόνιμα κακή, ανασφαλής και εσωστρεφής. Αν τους δημιουργηθεί η εμμονή του πάχους θα οδηγηθούν σε εξαντλητικές δίαιτες. Όλα αυτά θα έχουν ως αποτέλεσμα, να μην τους απομένει ενέργεια για να απολαύσουν στιγμές και δραστηριότητες που έχουν ανάγκη τη δεδομένη χρονική περίοδο της ζωής σου, όπως οι φιλίες και τα φλερτ.

Τέλος, δεν είναι κακό να μιλήσουν για τις όποιες ανασφάλειες τους ή προβληματισμούς έχουν για την εμφάνιση τους με τους γονείς τους ή με τους φίλους τους και γιατί όχι αν χρειάζεται να λάβουν ιατρική και ψυχολογική βοήθεια. Πριν όμως φτάσουν σε αυτό το σημείο, ας σκεφτούν ότι όσο περισσότερο αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι εξωτερικά, καταβάλλοντας παράλληλα την κάθε δυνατή προσπάθεια για μια υγιεινή ζωή (δηλαδή σωστή διατροφή και άθληση) τόσο περισσότερο θα εκπέμπουν αυτοπεποίθηση και ομορφιά στους γύρω τους.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στο Περιστέρι, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.