Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr) 

«Μία φορά ζεις…», «Ζήσε το κάθε λεπτό», «Μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα…» «Μια ζωή την έχουμε…» και πόσες άλλες τέτοιες εκφράσεις που ουσιαστικά εξυμνούν την αξία, το νόημα και την σπουδαιότητα της ζωής μας.

Όσο περνάνε τα χρόνια πολλοί άνθρωποι συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο πως η ζωή είναι μικρή και τίποτα δεν κρατάει για πάντα.  Κατανοούν ότι όντως πρέπει να ζουν το κάθε λεπτό της ζωής τους.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν όμως και αρκετοί που στεναχωριούνται ή και πανικοβάλλονται στη σκέψη πως τελικά τίποτα δεν κρατάει για πάντα… Λοιπόν, ας το πάρουμε απόφαση, να συνειδητοποιήσουμε και να αποδεχτούμε την αλήθεια έτσι όπως έχει. Ας ζήσουμε την κάθε στιγμή και ας ασχοληθούμε με δραστηριότητες που μας κάνουν ευτυχισμένους.

Να οργανώσουμε περισσότερο τη ψυχή μας και γενικότερα τη ζωής μας. Πως θα το κάνουμε αυτό; Θα πρέπει να καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια και να μην είμαστε ανεύθυνοι, δηλαδή να μην τα παρατάμε σε κάθε δυσκολία, να είμαστε αγωνιστές και να μην τα περιμένουμε όλα έτοιμα από τους άλλους. Επίσης, θα βοηθήσει αν πάντα στο μυαλό μας σκεφτόμαστε ότι δεν φταίνε μόνο οι άλλοι για τα γεγονότα που μας συμβαίνουν, αλλά μερίδιο ευθύνης έχουμε σίγουρα και εμείς.  Σίγουρα είναι πιο εύκολο να προσάπτουμε κατηγορίες στους άλλους (π.χ. «Εσύ φταις που…») αλλά η μαγεία και η ουσία της ζωής είναι να έχεις τη δύναμη και το θάρρος να παραδεχτείς  ότι έκανες εσύ το λάθος και να πεις «Και εγώ φταίω».

Δεν ωφελεί πουθενά και κανέναν το να κατηγορούμε συνέχεια τους άλλους για τις πιθανές κακοτυχίες που μπορεί να συμβαίνουν στη ζωή μας. Η ζωή είναι δική μας, μας ανήκει και μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το πόσο καλά ή άσχημα θα τη ζήσουμε. Όλες οι καταστάσεις περνάνε από το χέρι μας και εμείς θα κάνουμε τις επιλογές που θα μας κάνουν ευτυχισμένους…

Άλλωστε μην ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό… ο εαυτός μας είναι το μόνο που έχουμε και μόνο αυτόν μπορούμε να εμπιστευτούμε και να βασιστούμε. Μόνο ο εαυτός μας δεν πρόκειται να μας προδώσει (είναι αυτό που υπάρχει σίγουρα). Μετέπειτα, έρχονται και οι υπόλοιποι, η οικογένεια, ο σύντροφος, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, όλοι αυτοί που συναναστρεφόμαστε και που τους δεχόμαστε με χαρά στη ζωή μας είτε για τις χαρές είτε για τις λύπες μας, στις ομορφιές και στις δυσκολίες μας. Αποτελούν ένα σημαντικό στήριγμα στη ζωή μας μαζί με τον μοναδικό εαυτό μας.

Τι θα λέγατε αν ζούσαμε με απλό και ουσιαστικό τρόπο την καθημερινότητά μας, χωρίς να φοβόμαστε, χωρίς να έχουμε αμφιβολίες, χωρίς να διστάζουμε πως αν κάνουμε αυτό δε θα γίνουμε αρεστοί. Ας ζήσουμε τη ζωή μας με πάθος και όσο πιο καλά γίνεται…

Μην ξεχνάμε πως η ζωή είναι τόσο ωραία αλλά παράλληλα τόσο μικρή! Καλύτερα να κάνουμε κάτι και να μην πετύχουμε, να αποτύχουμε, ας είναι και λάθος, παρά να το μετανιώσουμε αργότερα επειδή δεν το τολμήσαμε!

Για το τέλος μια προτροπή έχω να κάνω… Ζήσε!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

 

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (paidi-efivos.gr)  

Κάθε φορά, ειδικοί και μη, σπεύδουμε να χαρτογραφήσουμε τα δικαιώματα των παιδιών. Τι χρειάζονται, τι τους κάνει καλό, τι τα κάνει να νιώθουν ευτυχισμένα, πλήρη, χαρούμενα. Καλά κάνουμε, το αξίζουν. Τα παιδιά είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε: χρειάζονται την προσοχή, το ενδιαφέρον και την φροντίδα μας.

Εμείς, οι γονείς, τι αξίζουμε; Έχουμε δικαιώματα εμείς; Ανάγκες, επιθυμίες, προτεραιότητες; Σίγουρα έχουμε!

Παρακάτω ακολουθεί ένας συνοπτικός χάρτης με τα δικαιώματα ενός γονιού…

1. Οι γονείς έχουμε ανάγκη από ανάγκη και φροντίδα.
2. Οι γονείς έχουμε ανάγκη από ελεύθερο χρόνο.
3. Οι γονείς έχουμε ανάγκη από ξεκούραση.
4. Μας αρέσουν κι εμάς τα γλυκά, τα παγωτά, οι τούρτες, οι τάρτες, οι κρέπες και οι βάφλες…
5. Μας αρέσουν τα παιχνίδια, τα λούνα παρκ, η τηλεόραση, ο υπολογιστής, ο κινηματογράφος.
6. Μας αρέσουν οι βόλτες, πάσης φύσεως.
7. Θέλουμε να έχουμε κι εμείς φίλους, να τους συναντάμε, να κάνουμε μαζί τους πράγματα.
8. Μας αρέσει η θάλασσα, το κολύμπι, το βουνό, η κατασκήνωση, το περπάτημα, το τρέξιμο, το ποδήλατο…
9. Θέλουμε κι εμείς τους γονείς μας (αν τους έχουμε) και μας λείπουν (αν δεν τους έχουμε)
10. Θέλουμε κι εμείς επιβράβευση, αναγνώριση και γιατί όχι κανάκεμα!

10, 100, 1000, οι ανάγκες και οι επιθυμίες των γονιών είναι στην πραγματικότητα όσες και των παιδιών τους. Όχι. Ξέρουμε ότι τα παιδιά έχουν τον πρώτο λόγο – τους ανήκει, τους αξίζει και εμείς τους τον παραχωρούμε: εξάλλου είναι τόσο ωραίο να είσαι γονιός…

Όμως μην μας λησμόνει!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στην Αθήνα, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει η ψυχολόγος Ράνια Λεμονή, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι καταπληκτικό εργαλείο για τον άνθρωπο. Μας έχει δώσει δυνατότητες και μας έχει διευκολύνει σε πολλά επίπεδα, πράγμα που ούτε φανταζόμασταν πριν 20-30 ή 40 χρόνια . Μια από αυτές τις δυνατότητες είναι η ανταλλαγή απόψεων, το πεδίο να αναπτυχθούν και να εκτεθούν θέσεις, γνώμες και πιστεύω. Εξαιρετικό που μπορεί να υπάρχει αυτό το βήμα, αυτή η «γέφυρα» μοιράσματος, ενός μοιράσματος πιο διευρυμένου.

Την ίδια στιγμή που συμβαίνει αυτό, είναι απογοητευτικό και στενάχωρο να παρατηρείς ότι το ανθρώπινο είδος βγάζει προς τα έξω (τώρα που έχει την ευκολία) μια «ανθρωποφαγική» πλευρά του εαυτού του. Μέσα στις «συζητήσεις» και την ανταλλαγή απόψεων (πολύ συχνά την απρόσωπη και απροσδιόριστη, μεταξύ αγνώστων) προβάλλεται η τάση για επίθεση, για προσβολή, για υποτίμηση και επίκριση. Με άλλα λόγια, η «χολή» που βγάζει ο άνθρωπος προς άνθρωπο είναι διάχυτη στις «πλατφόρμες» αυτών των «συζητήσεων».

Τι κρίμα να λείπει ο σεβασμός, η διακριτικότητα και η ευγένεια! Γιατί όταν υπάρχει, τότε πραγματικά ανταλλάζουμε τις απόψεις μας –που μπορεί να είναι διαφορετικές-. Αλλιώς ανταλλάζουμε τα πυρά και την μικρότητα μας!

Το “Επαφή” αποτελεί ένα σύγχρονο κέντρο συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης εφήβων, ενηλίκων και ζευγαριών, με επιστημονικό υπεύθυνο τον Γιάννη Ξηντάρα Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή.

Λεωφ. Μαραθώνος 79, Σταυρός Αγίας Παρασκευής, Αγία Παρασκευή
Τηλ. 2106619177