Πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τον ρόλο μας ως γονείς;

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (paidi-efivos.gr)  

Ο ρόλος του γονέα είναι πολύ σύνθετος και υπό μία έννοια πολύ δύσκολος:  Από τη μία πρέπει να δείξουμε αγάπη και ασφάλεια στα παιδιά μας και από την άλλη πρέπει να τους δώσουμε ελευθερίες για να γίνουν ανεξάρτητα… Τα παιδιά λοιπόν ίσως μπερδεύονται με αυτή τη διφορούμενη συμπεριφορά μας και μπορεί να αναπτύξουν δυσκολίες στην συμπεριφορά. Το μυστικό στην ανατροφή των παιδιών μας είναι να θέτουμε όρια και να ανταποκρινόμαστε σωστά στο ρόλο μας ως γονείς.

Παρακάτω θα περιγράψω κάποιες αρχές που μπορεί να μας βοηθήσουν να ανταποκριθούμε καλύτερα στο ρόλο μας.

1. Θα μπορούσαμε να εστιάσουμε στη σχέση και στην αλληλεπίδραση που έχουμε με το παιδί μας. Να δώσουμε χρόνο στο παιδί μας και να προσπαθήσουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα για την ιδιοσυγκρασία του. Παρατηρώντας τον τρόπο αντίδρασης του παιδιού μας στις διάφορες καταστάσεις προσαρμόζουμε τον τρόπο συμπεριφορά μας έτσι ώστε να αρμόζει στην προσωπικότητα του παιδιού. Το καλύτερο είναι να γίνουμε εκπαιδευτές των παιδιών μας, να κατανοήσουμε τι μπορούν και τι αδυνατούν να κάνουν και να τα ενθαρρύνουμε-καθοδηγούμε να φτάνουν στους επιδιωκόμενους στόχους τους.
2.  Τα παιδιά απαιτούν την προσοχή μας με οποιοδήποτε τρόπο. Αν δεν τους δίνουμε σημασία τότε από αντίδραση και από ανάγκη να το προσέξουμε συμπεριφέρονται με άσχημο τρόπο. Πρέπει να λοιπόν να δίνουμε σημασία στο παιδί μας και να το επιβραβεύουμε για τις καλές του πράξεις και να συζητούμε τις αρνητικές του συμπεριφορές. Με τον καιρό το παιδί θα καταλάβει ότι οι αρνητικές πράξεις δεν ωφελούν κάπου και σταδιακά θα εγκαταλειφθούν.
3. Μην έχουμε υπερβολικές, μη ρεαλιστικές προσδοκίες για τα παιδιά μας. Καλό είναι να έχουμε επίγνωση των δυνατοτήτων και ικανοτήτων τους και να τα επιβραβεύουμε κάθε φορά που επιτυγχάνουν ένα στόχο. Επίσης, δεν χρειάζεται να τονίζουμε τις αδυναμίες τους γιατί αυτό μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στην αυτοεικόνα τους. Στόχος μας πρέπει είναι η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης  και αυτοπεποίθησης των παιδιών μας.
4. Σαφώς και τα παιδιά μας οφείλουν να ξέρουν ότι οι «κακές» συμπεριφορές τιμωρούνται και έχουν επιπτώσεις. Εννοείται πως αποφεύγουμε, ως μορφή τιμωρίας τη σωματική βία γιατί θα προκαλέσει πρόβλημα στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού μας. Μπορούμε για παράδειγμα αντί να του δώσουμε «ξύλο» και να του φωνάξουμε να του στερήσουμε την αγαπημένη του σοκολάτα έτσι ώστε να καταλάβει το λάθος του και να τροποποιήσει τη συμπεριφορά του (φυσικές συνέπειες αντί για στείρα τιμωρία).
5. Το κάθε παιδί γεννιέται με τη δική του ιδιοσυγκρασία, δεν πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του παιδιού μας. Μάλλον πιο σωστό είναι να αλλάξουμε-τροποποιήσουμε τη δική μας συμπεριφορά και να βρούμε τρόπους διαπαιδαγώγησης που θα ταιριάζουν στο συγκεκριμένο παιδί. Να θυμάστε αυτό… Δεν είναι όλα τα δάχτυλα ίδια!
6. Τα παιδιά εννοείται ότι δεν μπορούν να επιλύσουν όλα τα προβλήματα μόνα τους, θέλουν καθοδήγηση από ένα ενήλικα μέχρι να αποκτήσουν τις δεξιότητες που θα τα βοηθήσει να στηριχθούν μόνα τους. Η οριοθέτηση ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά είναι υποχρεωτική για την καλύτερη λειτουργία του συστήματος. Με το να θέτουμε όρια βοηθάμε τα παιδιά να καταλάβουν ότι ναι  μεν έχουν κάποια προνόμια και δικαιώματα μέσα στο σπίτι αλλά δεν μπορούν να κάνουν πάντα ό,τι θέλουν, πρέπει να υπακούν στους κανόνες τους σπιτιού. Καλό θα ήταν να αποφεύγουμε να είμαστε υπερβολικά υποχωρητικοί ή υπερβολικά αυστηροί. Το μέτρο είναι το σωστό και μην ξεχνάμε ότι η επιβολή τιμωρίας είναι σημαντική αλλά ακόμη πιο σημαντική είναι η τρυφερότητα και η ασφάλεια που δείχνουμε στα παιδιά μας.
7. Τα παιδιά μιμούνται την συμπεριφορά μας γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε σωστά πρότυπα.  Πρέπει να τους δείχνουμε ότι πιστεύουμε στον εαυτό μας και ότι παίρνουμε ρίσκα ή δοκιμάζουμε νέα πράγματα και δεν τα παρατάμε εύκολα. Πρέπει να δείξουμε στο παιδί μας ότι παρόλο που μία καινούρια δραστηριότητα μας δυσκολεύει, θα καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια και δε θα τα παρατήσουμε με το πρώτο εμπόδιο.

 

Αυτός ο οδηγός σίγουρα θα μας βοηθήσει να ανταποκριθούμε καλύτερα στο ρόλο μας ως γονείς. Ανεξάρτητα όμως από κάθε καλοπροαίρετο οδηγό, πιο σημαντικό είναι να αγαπήσουμε εμείς πρώτα αυτόν ύψιστο ρόλο που μας δόθηκε να υπηρετήσουμε… ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΟΝΕΙΣ!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στην Αθήνα, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

Τι γίνεται όταν η ζήλια ξεπερνάει τα όρια του «φυσιολογικού»

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας (simvouleftikigamou.gr)  

Μερικές φορές όταν αισθανόμαστε ότι ζηλεύουμε τον σύντροφο μας δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, μάλιστα όταν υπάρχει μέτρο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως «φυσιολογικό». Με αυτό τον τρόπο, δύο σύντροφοι θα δείξουν την έγνοια τους, το πάθος τους… την αγάπη τους. Συνήθως όταν βιώνουμε ζήλια, νιώθουμε πως «απειλείται» η σχέση από κάποιον τρίτο. Είναι μία λογική αντίδραση καθώς θέλουμε να προστατέψουμε τη σχέση μας και να μην οδηγηθούμε σε δυσάρεστες καταστάσεις πχ απιστία, χωρισμός.

Στην περίπτωση όμως, που το συναίσθημα της ζήλιας ξεπερνάει το όρια του «φυσιολογικού» τι γίνεται;  Τι προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει στη σχέση; Και αν ο σύντροφος μας επιλέξει να μην είμαστε η προτεραιότητα του; Τότε είναι που μας κατατρώει τα σωθικά η ζήλια και μας δημιουργεί ένα τεράστιο πλήγμα.

Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι όμως που κρύβονται πίσω από αυτήν την συναισθηματική κατάσταση;

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση προκαλούν αισθήματα πως υστερούμε συγκριτικά με τους άλλους. Αυτό  έχει ως αποτέλεσμα να μην εμπιστευόμαστε ούτε τον εαυτό μας , ούτε κανέναν άλλον, εκδηλώνοντας έντονη κτητικότητα στον σύντροφο μας. Υπάρχει η φοβία πως θα χάσουμε τον σύντροφο μας γιατί εμείς οι ίδιοι δεν «αξίζουμε».

Σκόπιμο θα ήταν να αναρωτηθείτε: Είστε καλά με τον εαυτό σας; Η σχέση με τον σύντροφο σας βασίζεται στην αγάπη, τον σεβασμό και την αλληλοκατανόηση; Αν η σχέση σας σε λογικά πλαίσια δεν έχει προβλήματα αλλά παρόλα αυτά δεν νιώθετε ολοκληρωμένη μέσα σε αυτήν… μάλλον το πρόβλημα αρχίζει από εσάς.

Οι κακές εμπειρίες που είχαμε στο παρελθόν όπως για παράδειγμα μία ερωτική απογοήτευση, ένας αδύναμος οικογενειακός δεσμός, μία προδοσία από το φιλικό περιβάλλον, μία «άδικη» απόλυση επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα γύρω μας. Αν έχουμε αισθήματα ανεπάρκειας, και πιστεύουμε πως κανείς δεν μας αγαπάει και στο τέλος θα μας εγκαταλείψουν όλοι, τότε το φυσικό επόμενο είναι η ζήλια – ως ένα τελευταίο σημείο σύνδεσης με τους άλλους, μία προσπάθεια να μείνουμε κρατημένοι (εξαρτημένοι) σε μία σχέση.

Προβληματίστε εποικοδομητικά όταν έχετε το αίσθημα της ζήλιας και εξελιχθείτε . Συζητήστε το με τους δικούς σας ανθρώπους, ζητήστε βοήθεια από κάποιον ειδικό. Αγαπήστε και πιστέψτε στον εαυτό σας και μην αφήνετε να δηλητηριαστεί η σχέση!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στην Αθήνα, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

Η ρουτίνα σε μια σχέση δεν είναι απαραίτητα κακό

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας

Η καθημερινότητα μας έχει πια ως εξής:
Ξυπνάμε. Δουλεύουμε. Τρώμε. Βλέπουμε τηλεόραση. Κοιμόμαστε.
Ξυπνάμε. Δουλεύουμε. Τρώμε. Βλέπουμε τηλεόραση. Κοιμόμαστε. κ.ο.κ
Συνέχεια και αδιάκοπα… η ρουτίνα μας θα πει κάποιος. Για φανταστείτε όμως, να μην υπήρχε η ρουτίνα. Η επανάληψη στη ζωή μας δεν είναι κάτι κακό, είναι μια σταθερότητα, μια βάση. Μας προσφέρει ασφάλεια. Την ρουτίνα πολλοί την κατηγορούν, ακόμα περισσότεροι την επιζητούν. Πρέπει να βρούμε ένα νόημα στο να την «επαναλαμβάνουμε», να βρούμε το νήμα που συνδέει το κάθε πριν με το κάθε μετά.

Πως αλλάζει η ρουτίνα στη συνθήκη «ΞΥΠΝΑΜΕ» –θα πούμε καλημέρα; -θα χαρίσουμε το χαμόγελο μας ή το φιλάκι μας στο σύντροφο μας, στους γονείς μας, στο παιδί μας; – θα ανοίξουμε τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας; -θα πάρουμε πρωινό;

Σκεφτείτε τις δύο εικόνες:
Α. ξυπνώ, βαρύς, δύσθυμος, μόνο και μόνο γιατί με περιμένει μία από τα ίδια, προχωρώ στο μισοσκόταδο των κλειστών παντζουριών, φτιάχνω πρωινό, το τρώω βαριεστημένα (αν το κάνω κι αυτό), ντύνομαι, αποχωρώ…
Β. ξυπνάω, ανοίγω να μπει φως και αέρας, ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπό μου, δροσίζομαι, καλημερίζω άπαντες στο σπίτι κι άπαντες τους φιλώ. Φτιάχνω και ένα ωραίο πρωινό και όλοι μαζί καθόμαστε και το απολαμβάνουμε, ντύνομαι και αποχωρώ…

Η δεύτερη εικόνα είναι πιο ιδανική για να ξεκινήσουμε την μέρα μας, να έχουμε δύναμη να ανταπεξέλθουμε στην καθημερινότητα μας. Προσέξτε το μυστικό δεν είναι στο αν θα φάμε πρωινό αλλά στο «μαζί». Στη συντροφιά, στην ασφάλεια της σταθερότητας ότι εγώ και εσύ είμαστε μια ομάδα.
Κάνει καλό, να έχουμε τις στιγμές μας με όλους όσους αγαπάμε!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353
xidaras.gr

Αδιαφόρησε …για όποιον δεν σε σέβεται

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας

Αδιαφόρησε, πήγαινε αλλού, κοίτα μπροστά, πρόσεχε τον εαυτό σου… από ότι δεν σου ταιριάζει, από όποιον δεν σε σέβεται. Είτε πρόκειται για ανθρώπους που σε περιβάλλουν είτε πρόκειται για γεγονότα της καθημερινότητας.

Αδιαφόρησε… για αυτόν που δεν σε έχει προτεραιότητα στη ζωή του. Σε έχει δεύτερη ή και τρίτη επιλογή. Δίνει περισσότερο χρόνο στη δουλειά του ή στους φίλους του ή σε κάποιο άλλο άτομο. Δεν υπάρχει λόγος, να σπαταλάς το δικό σου χρόνο για έναν άνθρωπο που δεν σου ανήκει πραγματικά. Σε ένα τέτοιο μοτίβο «σχέσης» ουσιαστικά είσαι μόνος σου. Ποιος ο λόγος να διατηρήσεις αυτή τη σχέση;

Πήγαινε αλλού… δεν χρειάζεται να είσαι εκεί για όσους κοιτούν να σε «βολέψουν» στο πρόγραμμα τους. Πήγαινε σε όσους θέλουν με πολλή χαρά και αγάπη να σε δουν και να πείτε τα νέα σας, να ακούσουν τους προβληματισμούς σου, να χαρούν με τη επιτυχία σου. Δεν χρειάζεται να «παρακαλάς» για να είσαι στη ζωή κάποιου φίλου ή συγγενή ή συναδέλφου ενώ δεν υπάρχει θέση για σένα.

Κοίτα μπροστά… άφησε πίσω σου ό,τι δεν σε αντιπροσωπεύει. Όταν αρχίσεις να νιώθεις πως πιέζεσαι, να μην περνάς καλά και πρέπει να συμβιβαστείς με γεγονότα ή ανθρώπους τότε αποχώρησε. Όταν αρχίσεις να έχεις αμφιβολίες, να χάνεις την ηρεμία σου τότε είναι σημάδι πως κάτι δεν πάει καλά… Μερικοί μπορεί να σε πείσουν πως είσαι υπερβολικός (ίσως γιατί έτσι τους εξυπηρετεί) ή πως κάτι πάει στραβά με σένα τότε να αποχωρείς με το κεφάλι ψηλά και κοίτα μπροστά…

Πρόσεχε τον εαυτό σου… όταν βλέπεις πως αδυνατεί να ανταποκριθεί σε κάποιες καταστάσεις και οδηγείται στα σκοτεινά μονοπάτια του μίσους, του θυμού, της άρνησης και εντέλει της στενοχώριας τότε οφείλεις να δώσεις χρόνο στον ίδιο σου τον εαυτό για να πάρει αποστάσεις, να ανασυγκροτηθεί και σε κατάσταση ηρεμίας να πάρει θέση στο όποιο ζήτημα. Μην ξεχνάς ότι προτεραιότητα είναι πάντα ο εαυτός μας, είναι σκόπιμο να τον προσέχουμε και να τον αγαπάμε. Γιατί αν δεν αγαπήσουμε εμείς τον εαυτό μας… πως περιμένουμε να αγαπηθούμε από τους άλλους;

Συνοψίζοντας, αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά όταν διαισθανθείς ότι κάποιος δεν σε σέβεται και δεν σε εκτιμά. Η αποχώρηση δεν χρειάζεται να γίνει με διαπληκτισμούς και έντονες διαμάχες… η ήρεμη απόφαση σου να φύγεις από ότι δεν σου ταιριάζει είναι η απάντηση σου. Να είσαι σίγουρος, πως τα καλύτερα έρχονται…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353
xidaras.gr