Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα

«Μην προσπαθείς να γίνεις άνθρωπος της επιτυχίας,
προσπάθησε να γίνεις ένας άνθρωπος της αξίας».

                                                                                       Αϊνστάιν

Μια ιστορία… για κάτι που συνέβη πολλά χρόνια πριν.

Μια ομάδα νέων αποφάσισαν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, δημιουργώντας τη δική τους μουσική μπάντα. Πήγαιναν από μέρος σε μέρος, με σκοπό να δίνουν παραστάσεις και να κάνουν γνωστή τη μουσική τους στον κόσμο.

Ένα βράδυ Σαββάτου, όμως, η κακοκαιρία έπληξε τη μικρή πόλη στην οποία βρίσκονταν και οι ελπίδες τους να δεχτούν κόσμο στο συναυλιακό τους χώρο ήταν λιγοστές.

Άρχισαν λοιπόν ο καθένας τους να λέει την άποψή του:

«Προτείνω να ακυρώσουμε τη συναυλία μας. Ποιος θα έρθει με τόσο κρύο και χιόνι;» είπε ο ένας μουσικός.

«Έχεις δίκιο. Να δώσουμε συναυλία για λίγα άτομα δε μας συμφέρει από διάφορες απόψεις», συμπλήρωσε ο άλλος.

«Ναι, είναι αποθαρρυντικό το κλίμα. Ας την αναβάλλουμε!» προέτρεψε ο τρίτος μουσικός.

Όμως ο ένας από αυτούς, σιωπηλός, που παρακολουθούσε τη συζήτηση, είχε να πει κάτι διαφορετικό:

«Γιατί να μην κάνουμε τη συναυλία μας; Όσοι κι αν έρθουν απόψε, εμείς ας δώσουμε την καλύτερή μας παράσταση. Σημασία έχει να παραμείνουμε πιστοί στα σχέδιά μας και να παίξουμε με τέτοιο τρόπο, που θα νιώθουμε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας, άσχετα από τον αριθμό των συμμετεχόντων. Ας παίξουμε λοιπόν απόψε!»

Έτσι κι έγινε. Ο χώρος ήταν πραγματικά σχεδόν άδειος.

Ωστόσο, μία έκπληξη τους περίμενε στο τέλος της συναυλίας. Στο καμαρίνι τους βρήκαν ένα φάκελο που έγραφε:

«Η παράστασή σας ήταν καταπληκτική. Αξιοθαύμαστο που βρήκατε το κουράγιο να παίξετε μουσική με τέτοιες δυσμενείς συνθήκες. Αυτό το ποσό είναι για την αφοσίωση που επιδείξατε απόψε! Να είστε σίγουροι.. θα ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες νύχτες!»

Υπογραφή.. ο βασιλιάς.

Ποτέ δεν ξέρουμε πόσοι και μερικές φορές ποιοι είναι οι αποδέκτες των «καλών» και δημιουργικών μας πράξεων, ωστόσο μπορούμε να επηρεάσουμε τις ζωές τους πολύ θετικά, επιλέγοντας πώς θα ανταποκριθούμε στις συνθήκες που αντιμετωπίζουμε.

 Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι  Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Βλέπω γύρω μου μερικούς ανθρώπους πιεσμένους, να τους κυριεύει το άγχος και μερικούς να ψάχνουν τρόπους να το αντιμετωπίσουν όπως είναι τα αγχολυτικά φάρμακα, ο έλεγχος της αναπνοής, ο διαλογισμός, ή η πίστη σε ένα Θεό… Και όντως τίποτα από αυτά δεν είναι «κακό», ή «λάθος».

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που μπορούμε να κάνουμε… και είναι το απολύτως τίποτα.  Μια δυνατότητα που δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε για κάτι παραπάνω, παρά μόνο η ψυχική και σωματική ηρεμία μας. Στην κουβέντα μας θα την πούμε »αποδοχή».

Τι σημαίνει αποδοχή; Τι αποδέχομαι;

Αποδοχή είναι η ικανότητα να αναγνωρίζω τί μου συμβαίνει κάθε στιγμή χωρίς πανικό και υπερβολές. Κατανοώ το θέμα που με απασχολεί στις πραγματικές του διαστάσεις, προσεγγίζω με ρεαλισμό τα γεγονότα, παραμένω ταπεινός, εντέλει αποδέχομαι.

Αποδοχή, κατανόηση, ταπεινότητα… δύσκολα τα πράγματα… και όντως είναι αλλά πραγματικά αξίζει!

Τι κάνουμε συνήθως; Θυμώνουμε, πανικοβαλλόμαστε κα στο τέλος  στενοχωριόμαστε. Και τι καταφέρνουμε; Λύθηκε κάποιο πρόβλημα με τον θυμό και την στενοχώρια; Ή μήπως επιδεινώθηκε; Όλοι κατανοείτε ποιες είναι οι απαντήσεις. Μόνο σε κατάσταση ηρεμίας και αποδοχής μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα καθημερινά θέματα της ζωής μας.

Η ζωή δεν είναι εύκολη αλλά είναι θαυμάσια!

Ας την αποδεχτούμε…

——————————————————————————————————–

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

Θα ήθελα να ξεκαθαρίζω δύο έννοιες που συχνά τις θεωρούμε κοινές, ενώ δεν είναι. Αυτές είναι της μοναχικότητας με της μοναξιάς.

Η μοναχικότητα είναι μία κατάσταση στο να είναι κανείς μόνος του, συνήθως από επιλογή. Θέλει να ζει μόνος του, να είναι απομονωμένος από τον κοινωνικό του περίγυρο. Πολλές φορές να έχει την «ησυχία» του.

Από την άλλη, η μοναξιά  είναι ένα δυσάρεστο συναίσθημα  που νιώθουμε ή και βιώνουμε στον εσωτερικό μας κόσμο. Μπορεί να την νιώθουμε ακόμα και μέσα στη σχέση μας ή με τον σύντροφο μας ή με την οικογένεια μας ή με τους φίλους μας.

Η μοναξιά μας κάνει σιωπηλούς θεατές της δικής μας ζωής και των άλλων. Η μοναξιά συναντάται στο πένθος, στο φόβο, στη χαμηλή αυτοεκτίμηση, στην ανεπίτρεπτη συμπεριφορά, στην απόρριψη. Η μοναξιά συνορεύει με την έλλειψη αγάπης και κυρίως με την απόρριψη από τους ίδιους μας τους γονείς. Οι ενήλικες που έχουν παιδικά βιώματα χωρίς αγάπη και αποδοχή από τους γονείς τους, βιώνουν ένα έντονο συναίσθημα μοναξιάς που συνήθως καταπολεμείται μόνο όταν αγαπήσουν και αγαπηθούν αληθινά σε κάποια φάση της ζωής τους.

Αυτό είναι το μυστικό για την αντιμετώπιση της μοναξιάς… Η αγάπη! Να αγαπήσουν και να αγαπηθούν! Όλα τα υπόλοιπα, όπως επαγγελματική επιτυχία, χρήματα, αναγνώριση, είναι απλά εφήμερα υποκατάστατα «χαράς» ή και η «παρηγοριά στον άρρωστο». Χρήσιμα και αυτά αλλά όχι για να “γιατρευτούν” οι πληγές. Γιατί το τραύμα της μοναξιάς είναι βαθύ, βαθαίνει με τον χρόνο.

Το ίδιο συμβαίνει και στους ανθρώπους που βίωσαν τον θάνατο αγαπημένου τους πρόσωπου και πενθούν. Αυτοί συναντούν τη μοναξιά κατά τη διάρκεια της ζωής τους και όχι από τα παιδικά τους χρόνια, είναι και αυτή η περίπτωση δύσκολη. Συνήθως  η απώλεια γίνεται απροειδοποίητα και σε ανύποπτο χρόνο. Χάνοντας ένα αγαπημένο πρόσωπο, έναν άνθρωπο που έχεις μάθει να τον αγαπάς και να σε αγαπάει, η ζωή φαίνεται ανυπόφορη και ζόρικη.

Για να επουλωθεί το τραύμα, θέλει χρόνο και υπομονή απ’ αυτόν που πενθεί, και κατανόηση από το περιβάλλον του. Σιγά σιγά θα έρθουν καινούργια νοήματα να διαμορφωθούν και να τοποθετηθούν δίπλα στα παλαιότερα…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

 Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (paidi-efivos.gr)  

 Οι γονείς είμαστε οι σημαντικοί άλλοι για τα παιδιά μας από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωσή τους. Μαζί μας ζουν και μεγαλώνουν, μαζί μας αναπτύσσουν την προσωπικότητά τους, την ταυτότητά τους και τα στοιχεία του χαρακτήρα τους. Χωρίς να το επιδιώκουμε λοιπόν αποτελούμε τα πρωταρχικά πρότυπά τους. Μας παρατηρούν  και πολλές φορές μας «αντιγράφουν», μας μιμούνται γι’ αυτό η συμπεριφορά μας πρέπει να είναι άρτια και συνετή για να τους δώσουμε το σωστό παράδειγμα. Αποτελούμε τον ήρωα τους, το στήριγμά τους (ειδικότερα στην παιδική ηλικία), έτσι οφείλουμε να μην τα απογοητεύσουμε.

Αναπόφευκτα, διδάσκονται από εμάς και επηρεάζονται από τις σκέψεις, τις αξίες και τα πιστεύω μας. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να «χτίσουν» μία υγιή, δυναμική, αποδεκτή και ώριμη προσωπικότητα; Πώς θα γίνουν ώριμοι ενήλικες, ικανοί να αντεπεξέλθουν στις προκλήσεις και δυσκολίες της ζωής; Αν οπλιστούμε με υπομονή και δώσουμε το θετικό παράδειγμα στα παιδιά μας.

Τα παιδιά, όπως είναι φυσικό, έχουν την τάση να μιμούνται… Παραδείγματος χάρη, αν μας βλέπουν να καπνίζουμε και να καταναλώνουμε αλκοόλ, υπάρχουν πιθανότητες να αρχίσουν να καπνίζουν και να πίνουν. Αν βρίζουμε συχνά, υπάρχει πιθανότητα να εντάξουν στο λεξιλόγιό τους άσχημες λέξεις. Αν για ότι κακό μας συμβαίνει ξεσπάμε βίαια, ίσως μιμηθούν αυτή τη συμπεριφορά και αρχίσουν να γίνονται βίαια. Η οποιαδήποτε αντίδρασή μας ή συμπεριφορά έχει θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στα παιδιά μας. Η προσωπικότητά τους είναι τόσο εύπλαστη που εύκολα μπορούμε να την επηρεάσουμε, να την τροποποιήσουμε … Το θέμα είναι όμως να το κάνουμε με σωστό τρόπο και οι νουθεσίες μας να είναι ορθές!

Πάντοτε θα αποτελούμε πρότυπα για τα παιδιά μας, εμείς είμαστε που τους δίνουμε τις ηθικές αξίες (ή και τις ανήθικές). Όταν προσπαθούμε να οικοδομήσουμε την προσωπικότητα του παιδιού μας, θα πρέπει να καταβάλλουμε τεράστια προσπάθεια για να αποτελέσουμε μόνο θετικά πρότυπα. Τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρι, ότι τροφή τους δώσουμε αυτή απορροφούν. Προσοχή λοιπόν στον τρόπο που δρούμε… Μην ξεχνάμε πως τα παιδιά είναι ευαίσθητα και δεν είναι και τόσο δύσκολο να πληγωθεί η προσωπικότητά του.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στην Αθήνα, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr) 

…Εκεί που καθόμαστε ήρεμοι και συζητάμε με τους φίλους μας, ξαφνικά νοιώθουμε ότι ο κόσμος χάνεται, η καρδιά χτυπάει με τους πιο δυνατούς παλμούς, έχουμε δύσπνοια, τρέμουμε, ιδρώνουμε, έχουμε ρίγη, τάση για λιποθυμία, όλες οι φοβίες και οι αρνητικές σκέψεις περνάνε από το μυαλό μας. Νοιώθουμε ότι θα πάθουμε κάτι κακό. Αν λοιπόν έχετε βιώσει αυτά τα συναισθήματα ίσως να είναι μία κρίση πανικού.

Η κρίση πανικού είναι μια αιφνίδια περίοδος έντονου άγχους, ψυχολογικής διέγερσης, φόβου, στομαχικών διαταραχών και αδιαθεσίας που σχετίζεται με μια ποικιλία σωματικών και νοητικών συμπτωμάτων. Το επακόλουθο είναι να αισθανόμαστε έντονο φόβο, ανησυχία και άγχος. Φοβόμαστε ότι θα μας ξανασυμβεί και αυτό οδηγεί σε εντονότερο στρες ίσως και αγχώδη διαταραχές. Αναρωτιόμαστε «Γιατί μου συμβαίνει αυτό;», «Έκανα κάτι εγώ;» , «Θα μου ξανασυμβεί;», «Είμαι ανεύθυνος» και έτσι αρχίζει ο φαύλος κύκλος της αυτοτιμωρίας και της χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθηθούμε την στιγμή της κρίσης πανικού;

Θα προτείνουμε κάποια βήματα αντιμετώπισης σε μια τέτοια στιγμή:

• Για αρχή, να τονίσουμε πως δεν έχει πεθάνει ή λιποθυμήσει κανείς από κρίση πανικού. Μπορεί να αυξηθεί η αρτηριακή πίεση και να υπάρξει μία αδιαθεσία!
• Πρέπει να γίνετε ο ψυχολόγος του εαυτού σας και να εκλογικεύσετε τις αυτοκαταστροφικές σκέψεις για αυτή τη δυσλειτουργία που συμβαίνει εκείνη την στιγμή στο σώμα μας.
• Σκεφτείτε με κλειστά τα μάτια σας και φέρτε στο μυαλό σας μια ευχάριστη εικόνα (πχ η αγαπημένη σας παραλία, το χαμόγελο του συντρόφου σας) και πείτε «Είμαι ήρεμος και θα ελέγξω αυτή την κατάσταση». Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι οι τρομακτικές σκέψεις είναι μέρος του πανικού και περνάνε.
• Παλέψτε με τους φόβους σας. Προσπαθήστε να καταλάβετε τι είναι αυτό που σας φόβισε και πυροδότησε τον πανικό σας και εκλογικεύστε το. Αυτό που φοβάστε δεν είναι πραγματικό και θα περάσει.
• Πάρτε βαθιές αναπνοές. Αναπνεύστε αργά και βαθιά και σταθερά. Συνεχίστε να το κάνετε ρυθμικά μέχρι να χαλαρώσει ο οργανισμός σας και να επανέλθει στα φυσιολογικά του.

Αυτό που σας συμβαίνει δεν είναι κάτι για το οποίο να ντρέπεστε. Μοιραστείτε το και ζητήστε την βοήθεια και την στήριξη από ένα κοντινό σας άτομο που το εμπιστεύεστε.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Λεωφ. Μαραθώνος 79, Σταυρός Αγίας Παρασκευής, Αγία Παρασκευή
Τηλ. 2106619177

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Η αυτοπεποίθηση είναι κατά μια έννοια “η πίστη στον εαυτό μας”. Η πίστη ότι αξίζουμε, ότι μπορούμε, ότι η γνώμη μας, ο λόγος μας, η άποψή μας έχουν σημασία και… κατά συνέπεια, αυτοπεποίθηση σημαίνει να μπορούμε να εκφραζόμαστε, ελεύθερα, χωρίς φόβο, χωρίς την ανασφάλεια της επίκρισης, της απόρριψης και της μη- αποδοχής…

Αυτοπεποίθηση σημαίνει θέλω και σημαίνει μπορώ, αυτοπεποίθηση είναι η θετική αύρα που κατακτά τους άλλους, η αυτοπεποίθηση είναι σαγήνη και σιγουριά μαζί. Είναι ένα ρούχο πολύτιμο, που ταιριάζει στον καθένα, και προσαρμόζεται στα μέτρα του καθενός…

1. Να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Η κάθε άποψη είναι μοναδική και ο κάθε ένας δικαιούται να έχει την δική του! Αρκεί να μην πιστεύουμε ότι πρέπει και οι άλλοι οπωσδήποτε να συμφωνούν μαζί μας…
2. Να αγαπάμε την εικόνα μας, την εικόνα του προσώπου και του σώματός μας. Ψηλοί, κοντοί, χοντροί, λεπτοί, ανοιχτόχρωμοι, μελαχρινοί, πλούσιοι ή φτωχοί, όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Ο καθένας μας έχει την αξία του, την ομορφιά του, την χάρη του! Βρες κι εσύ την δική σου χάρη, αγκάλιασε την και αγάπησέ την!
3. Να μην κρεμόμαστε από την γνώμη των άλλων. Όπως είπαμε, ο κάθε ένας έχει την άποψή του: για την ζωή, για τον κόσμο, για τα πάντα! Αλίμονο αν συμφωνούσαμε όλοι μεταξύ μας! Αποκλείεται… Άρα, αναπόφευκτα, κάποιοι θα διαφωνούσαν μαζί μας, αποκλείεται να αρέσουμε σε όλους… Ας το πάρουμε απόφαση!
4. Να αποδεχτούμε τα δεδομένα της ύπαρξης, που ορίζουν τη ζωή μας. Με δυο λόγια να αποδεχτούμε την ιδέα του θανάτου μας! Όσο νωρίτερα το καταφέρουμε τόσο πιο ανάλαφρα και πιο δυνατά θα πορευτούμε για την συνέχεια, απολαμβάνοντας το μόνο που πραγματικά υπάρχει: την ίδια μας τη Ζωή!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

Γράφει η ψυχολόγος- Οικογενειακή σύμβουλος Αγλαΐα Κρητικού, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Συχνά, παρατηρούμε ότι όταν αγαπάμε κάτι ή κάποιον θέλουμε να του αφιερώσουμε χρόνο, να τον φροντίσουμε, να τον θαυμάζουμε, να τον χαιρόμαστε με κάθε τρόπο. Εδώ μας ενδιαφέρει η αγάπη των γονιών προς τα παιδιά, η οποία με την έννοια που θα δώσουμε δεν είναι δεδομένη.

Αγάπη δεν είναι παροχές χωρίς όρια, ανοχή ή ικανοποίηση μόνο των αναγκών του παιδιού. Αγάπη είναι να μοιραζόμαστε πολύτιμο κι ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας και έχοντας την ευκαιρία έτσι να παρατηρήσουμε συμπεριφορές, ενδεχομένως και δυσλειτουργικές, να θαυμάσουμε ικανότητες και τέλος να τα εκτιμήσουμε.

Τα παιδιά που γνωρίζουν ότι οι γονείς τους τα εκτιμούν έχουν το μεγαλύτερο δώρο από αυτούς για τη ζωή τους. Γιατί έτσι νιώθουν ότι «αξίζουν», απαραίτητη προϋπόθεση για κοινωνικοποίηση (όταν μιλάμε για μικρά παιδιά), ομαλή ενηλικίωση (όταν μιλάμε για εφήβους) και εντέλει ψυχική υγεία.

«Αξίζω» λοιπόν σημαίνει:

1). Εκτιμώ τον εαυτό μου.

2). Μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου.

3). Εκτιμώ και προσέχω τους άλλους.

4). Εκτιμώ τη ζωή και αξιοποιώ τον πολύτιμο χρόνο που μας έχει δοθεί.

Η αληθινή φροντίδα των γονιών προς τα παιδιά, η εκτίμηση, το ασφαλές πλαίσιο (σαφή και σταθερά όρια χωρίς το φόβο της εγκατάλειψης), συνιστούν την ΑΓΑΠΗ που χρειάζονται τα παιδιά για να μεγαλώσουν και να γίνουν ψυχικά υγιή άτομα στην κοινωνία.

Η «Επαφή» είναι ένα σύγχρονο κέντρο συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης εφήβων, ενηλίκων και ζευγαριών, με επιστημονικό υπεύθυνο τον Γιάννη  Ξηντάρα Ψυχολόγο-Παιδοψυχολόγο στην Αγία Παρασκευή.

 

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου  Γιάννης Ξηντάρας  

Διεκδικώ σημαίνει ότι αναγνωρίζω τις προσωπικές μου δυνατότητες και αδυναμίες, τα δικά μου προτερήματα και ελαττώματα, αναλαμβάνω την ευθύνη για τη στάση μου και τις πράξεις μου, ενώ παράλληλα σέβομαι και αναγνωρίζω την αντίθετη άποψη από τη δική μου. Με λίγα λόγια διεκδικώ σημαίνει σέβομαι, τιμώ! Σέβομαι και τους άλλους και τον εαυτό μου και δεν επιτρέπω σε κανέναν να παραβιάζει τα όριά μου, είτε είναι προσωπικά, είτε είναι οικογενειακά, είτε είναι εθνικά. Τέλος, διεκδικώ σημαίνει ότι εκφράζω τη στάση μου καθαρά, χωρίς να φοβάμαι και έχω την πεποίθηση  ότι οι αξίες μου είναι σημαντικές και δεν πρέπει να υποβαθμίζονται από τους άλλους.

Παρακάτω ακολουθούν κάποιες συμβουλές που βοηθούν στην ενίσχυση της διεκδικητικότητας.

• Σίγουρα θα βοηθήσει αν μάθουμε περισσότερο τον εαυτό μας, τις πεποιθήσεις μας, τις απόψεις μας, τα πιστεύω μας. Πώς θα γίνει αυτό…; Αν διαμορφώσουμε ένα προσωπικό πλαίσιο αναφοράς που μας προσδιορίζει και μας ταιριάζει. Ένα πλαίσιο που θα έχει ισχυρές βάσεις και θα μας προστατεύει από τους εξωγενείς κινδύνους, τους κινδύνους της κοινωνίας μας.
• Σημαντικό είναι να λέμε πιο συχνά «ΟΧΙ, δεν θα το κάνω αυτό!». Το ΟΧΙ είναι μία λέξη που σπάνια την χρησιμοποιούμε ή καλύτερα που αποφεύγουμε να χρησιμοποιήσουμε για να μην φανούμε κακοί στους άλλους. Στο τέλος, καταλήγουμε να λέμε σε όλους ΝΑΙ και ας μην μας αντιπροσωπεύει. Έτσι χάνουμε την ουσία της ζωής, γεμίζουμε με υποχρεώσεις μόνο και μόνο για να ευχαριστηθούν οι άλλοι και δεν μας μένει λίγο χρόνος για εμάς, για τον εαυτό μας. Ας προσέξουμε τον εαυτό μας και ας βάλουμε όρια σε αυτά που μας αρέσουν και σε αυτά που δεν μας αρέσουν.
•  Είναι σημαντικό να εκφράζουμε τις επιθυμίες μας και να κάνουμε όνειρα. Να έχουμε το θάρρος να δηλώσουμε τα «θέλω» μας, να διεκδικήσουμε το καλύτερο για τον εαυτό μας χωρίς βέβαια να καταπιέζουμε τους άλλους! Άλλωστε η διεκδικητική συμπεριφορά είναι μία κοινωνική δεξιότητα που μας επιτρέπει να μεταδίδουμε τις επιθυμίες μας, τις ανάγκες μας χωρίς να προκαλούμε «βλάβη», να προσβάλουμε ή να περιορίζουμε τους άλλους.
• Για να λειτουργήσει σωστά η διεκδικητική συμπεριφορά είναι σημαντικό να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των πράξεών μας και να παραδεχόμαστε τα λάθη μας.
• Τέλος, να είμαστε ο «εαυτός» μας! Δεν ωφελεί πουθενά με το να προσποιούμαστε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε πραγματικά. Πιο σπουδαίο είναι να σεβόμαστε τον εαυτό μας και να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν και ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μας παρά να δρούμε ή να επιλέγουμε καταστάσεις μόνο και μόνο για να μας αποδεχτούν όλοι οι άλλοι και στο τέλος να μην μας αρέσει ο ίδιος μας ο εαυτός.

 

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

 

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας.

Είναι στιγμές στη ζωή μας που ψάχνουμε να βρούμε ένα νόημα, ίσως βαθύτερο από αυτό που ήδη έχουμε ανακαλύψει. Κάτι διαφορετικό, πιο σαγηνευτικό, πιο φωτεινό ή μυστηριώδες.

Το ψάχνουμε στις ανθρώπινες σχέσεις κατά κύριο λόγο. Σε βλέμματα, σε λέξεις, σε κινήσεις. Το ψάχνουμε στην εργασία μας, κυνηγάμε την επιτυχία, ένα στόχο πιο υψηλό από αυτό που έχουμε κατακτήσει. Λαχταράμε να γνωρίσουμε άλλους κόσμους, επίσης. Ταξιδεύουμε. Μαγευόμαστε από οτιδήποτε άλλο έχει αυτός ο κόσμος να μας δείξει, να μας δώσει απλόχερα. Θέες, καταστάσεις, στιγμές που ούτε είχαμε ποτέ φανταστεί ότι θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε, να δούμε, να «επικοινωνήσουμε». Άλλες φορές αναζητάμε το κάτι διαφορετικό σε στιγμές, στην καθημερινότητά μας. Ίσως είναι ο τρόπος που βλέπουμε ένα χαμόγελο ενός παιδιού στο δρόμο, μία καλημέρα που θα μας πει ο γείτονάς μας ή ακόμα και το «τι κάνετε;» από έναν άγνωστο. Και η απάντηση «είμαι καλά» είναι ομολογουμένως ένα άλλο θέμα.., αλλά ενδιαφέρον, λόγω του νοήματος που κλείνει μέσα της και της αλήθειας ή όχι που κουβαλάει. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούγεται κάτι σαν μία τυπική ρουτίνα αυτή η έκφραση, άλλες φορές όμως έχει τόσο χρώμα, τέτοια «προσωπικότητα», που δε δίνει καθόλου την εντύπωση ότι ειπώθηκε μηχανικά, από συνήθεια. Είναι κάτι σαν δήλωση ή (προς)ευχή.
Τέτοιες λοιπόν στιγμές που γυρεύουμε αυτό το κάτι διαφορετικό είναι που ανακαλύπτουμε πως ξεδιπλώνεται μπροστά μας ένα τέλειο έργο. Το έργο της ζωής μας που είναι μοναδικό για τον καθένα μας. Και τότε μέσα στην ύπαρξή μας, καμωμένη από ύλη και αστέρια, ξεκινάει μια διαδικασία …αυτή της αφύπνισης. Μια αφύπνιση σε πολλά επίπεδα, με διαφορετικούς μικρούς σκοπούς που όλοι τους όμως καταλήγουν ίσως σε έναν κοινό σκοπό.
Αν ο μακρόκοσμος βρίσκεται στο μικρόκοσμο, ας κάνουμε μια βουτιά μέσα μας να τον ανακαλύψουμε!
Ίσως το θεωρήσετε φαντασία …αλλά μερικές φορές η φαντασία είναι πιο σπουδαία από τη γνώση και όπως έχει ειπωθεί: «η πραγματικότητα είναι αυταπάτη ..αλλά απλώς επίμονη».
Μη φοβάστε να κάνετε λάθη σε αυτή σας την αναζήτηση, γιατί όποιος δεν έχει κάνει λάθος, δεν έχει δοκιμάσει κάτι καινούριο και όποιος έχει δοκιμάσει κάτι καινούριο, έχει κατακτήσει μια ακόμη στροφή στην πολύ μεγάλη πορεία της ζωής του.
Ζωή και μυστήριο θα μπορούσαν να είναι συνώνυμα: Μυστήριο.. η πηγή κάθε αληθινής τέχνης και κάθε επιστήμης.
Αϊνστάιν

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Λεωφ. Μαραθώνος 79, Σταυρός Αγίας Παρασκευής, Αγία Παρασκευή
Τηλ. 2106619177